لودویگ فان بتهوون (متولد 17 دسامبر 1770 – متوفی 26 مارچ 1827) موسیقیدان و پیانیست آلمانی است. بتهوون را به عنوان شخصیتی حائز اهمیت در گذار میان دوره‌های کلاسیک و رمانتیک در موسیقی غرب به شمار می‌آورند و به جرأت می‌توان از او به عنوان مشهورترین موسیقیدان تاریخ هنر یاد کرد که الهام بخش بسیاری از بزرگان موسیقی در جهان بوده است. آثار شناخته شده بتهوون شامل 9 سمفونی، 5 کنسرتو پیانو، 1 کنسرتو ویولن، 32 سوناتا پیانو، و 16 کوارتت زهی است که او در طی عمر 57 ساله خود خلق کرده است. البته این تعداد، جدا از دیگر فعالیت‌ها و آهنگ‌هایی است که به صورت غیر رسمی ساخته است.
بتهوون در شهر بُن، مرکز حاکمیت کلن از قلمرو امپراتوری مقدس روم به دنیا آمد و از کودکی استعداد خود را در موسیقی نشان داد. او اولین تعلیمات موسیقی را از پدرش یوهان فان بتهوون و کریستین گوتلوب نیفه فرا گرفت و تا 22 سالگی در شهر بن آموزش دید. پس از آن در سال 1792 برای آموزش بیشتر در موسیقی توسط یوزف هایدن استاد مسلم موسیقی در آن دوران به وین سفر کرد و به سرعت توانست نبوغ و تسلط خود را بر نواختن پیانو نشان دهد. وی تا پایان عمر خود در وین ماند و بر خلاف دیگر موسیقیدانان هم‌دوره خود از کار برای دربار و کلیسا دوری گزید و به این ترتیب بیشتر زندگی خود را با اجراهای عمومی خود و کمک مالی اشراف و ثروتمندان سپری کرد. از حدود سال 1800 شنوایی بتهوون دچار اختلال شد و دهه پایانی زندگی اش تقریبا ناشنوا بود.
من ترجیح می دهم 10000 نت موسیقی بنویسم تا یک حرف از حروف الفبا.
به لطف خداوند، بتهوون می تواند موسیقی بنویسد، ولی او هیچ کار دیگری بر روی زمین نمی تواند انجام دهد.
موسیقی فلسفی تر از فلسفه است.
موسیقی باید آتش را از قلب مردان شعله ور کند، و اشک را از چشمان زنان جاری سازد.
موسیقی واسطه بین زندگی معنوی و جسمانی است.
موسیقی مثل رویا است. رویایی که من نمی توانم بشنوم.
یک شاعر بزرگ، با ارزش ترین جواهر هر ملتی است.
هنر! چه کسی قادر است آن را درک کند؟ با چه کسی می‌توان درباره این الهه بی‌همتا سخن گفت؟
هیچ چیز غیر قابل تحمل تر از این نیست که مجبور باشی پیش خودت به اشتباهات خود اعتراف کنی.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/ludwig-van-beethoven
