وارن گامالیل بنیس (متولد 8 مارچ 1925 – متوفی 31 جولای 2014) مشاور سازمانی و نویسنده‌ای آمریکایی بود که به عنوان مبتکر رشته دانشگاهی نوین مطالعات رهبری شناخته می‌شود. بنیس استادی برجسته در رشته مدیریت کسب و کار و بنیانگذار مؤسسه رهبری در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود.
در مقاله‌ای در سال 1961 در مجله مدیریتی هاروارد بیزنس ریویو نوشته شد که بنیس نشان داد رهبران انسان‌مدار و دارای سبک دموکراتیک، بهتر می‌توانند با پیچیدگی و تغییراتی که مشخصه محیط رهبری است کنار بیایند.
مجله وال استریت بنیس را به عنوان یکی از ده سخنران مدیریتی پرطرفدار در سال 1993 معرفی کرد. مجله فوربز در سال 2006 از او به عنوان «پیشکسوت بزرگان رهبری» یاد کرد. در سال 2007، هفته‌نامه بیزنس ویک وی را در فهرست ده رهبر فکری بزرگ در کسب و کار قرار داد.
موفقیت در مدیریت نیازمند یادگیری با سرعتی است که دنیا تغییر می کند.
رهبران خوب کاری می کنند که افراد احساس کنند در دل مسائل قرار دارند، نه در حاشیه.
مدیر می پرسد چگونه و چه وقت، رهبر می پرسد چه چیزی و چرا؟
دو نوع خلاقیت وجود دارد. می توانید بخوانید و برقصید، یا اینکه می توانید محیطی ایجاد کنید که در آن خوانندگان و رقصنده ها شکوفا شوند.
کارخانه ها در آینده فقط دو کارمند خواهند داشت، یک انسان و یک سگ. انسان آنجا خواهد بود تا به سگ غذا دهد. سگ آنجا خواهد بود تا نگذارد انسان دست به تجهیزات بزند.
رهبری توانایی ترجمۀ چشم انداز به واقعیت است.
رهبران باید سازمان خود را تشویق کنند تا به سبکی از موسیقی برقصند که هنوز شنیده نشده است.
مدیر وضع موجود را می پذیرد. رهبر آن را به چالش می کشد.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/warren-bennis
