مارلون براندو جونیور (متولد 3 آپریل 1924 – متوفی 1 جولای 2004) بازیگر، کارگردان فیلم و فعال اجتماعی آمریکایی بود. آوردن واقع‌گرایی به بازیگری فیلم به او نسبت داده می‌شود. مارلون براندو سیستم بازیگری استانیسلاوسکی را متداول کرد.
براندو بیش از همه برای هنرنمایی خود به عنوان تری مالوی در فیلم در بارانداز (1954) و ویتو کورلئونه در فیلم پدرخوانده (1972) که برای هر دو برنده جایزه اسکار شد، و همچنین نقش‌هایش در فیلم‌های اتوبوسی به نام هوس (1951)، زنده باد زاپاتا (1952)، ژولیوس سزار (1953)، وحشی (1953)، انعکاس در چشمی طلایی (1967)، آخرین تانگو در پاریس (1972)، و اینک آخرالزمان (1979) شناخته می‌شود. براندو همچنین فعالی اجتماعی برای آرمان‌های زیادی از جمله جنبش‌های حقوق مدنی و سرخپوست‌ها بود.
براندو از سوی بنیاد فیلم آمریکا به عنوان چهارمین بازیگر مرد بزرگ بین ستارگان فیلم مرد که اولین حضورشان در فیلم پیش از سال 1950 بود، انتخاب شد. او به همراه چارلی چاپلین و مریلین مونرو یکی از سه بازیگر حرفه‌ای بود که توسط مجله تایم در سال 1999 به عنوان یکی از 100 شخصیت مهم قرن معرفی شد. مارلون براندو در سال 2004 در سن 80 سالگی به علت نارسایی تنفسی درگذشت.
اهمیتی نمی دهم که من چاق هستم. باز هم همان پول را در می آورم.
هیچ وقت اندازۀ چک حقوقت را با اندازۀ استعدادت اشتباه نگیر.
تنها چیزی که یک بازیگر به مردم خود بدهکار است، اینست که حوصلۀ آن ها را سر نبرد.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/marlon-brando
