ماری اسکلودوسکا کوری (متولد 7 نوامبر 1867 – متوفی 4 جولای 1934) فیزیکدان و شیمیدان لهستانی بود که در انجام تحقیقات در مورد رادیواکتیویته پیشگام بود. او اولین زن برنده جایزه نوبل، اولین و تنها زنی که این جایزه را دو بار برد، اولین کسی که این جایزه را در علوم مختلف برد، و بخشی از خانواده کوری که پنج بار جایزه نوبل را بردند بود. وی همچنین اولین زنی بود که استاد دانشگاه پاریس شد، و در سال 1955 اولین زنی شد که به خاطر شایستگی‌های خود در بنای پانتئون پاریس دفن شد.
ماری کوری در شهر ورشو که در آن زمان بخشی از پادشاهی لهستان در امپراتوری روسیه بود متولد شد. وی در دانشگاه مخفی شناور ورشو تحصیل کرد و تحقیقات علمی کاربردی خود را در ورشو آغاز کرد. در سال 1891، در سن 24 سالگی به همراه خواهر بزرگتر خود برای تحصیل به فرانسه مهاجرت کرد و در آنجا مدارک عالی‌تر تحصیلی خود را اخذ کرد و کارهای علمی‌اش را دنبال نمود. او در سال 1903 به طور مشترک به همراه شوهر خود پیر کوری و فیزیکدان هانری بکرل جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. ماری کوری در سال 1911 نیز برنده جایزه نوبل شیمی شد.
دستاوردهای ماری کوری شامل شکل‌گیری نظریه رادیواکتیویته (اصطلاحی که خود او باب کرد)، تکنیک‌هایی برای جداسازی ایزوتوپ‌های رادیواکتیو، و کشف دو عنصر شیمیایی پولونیُم و رادیُم است. تحت هدایت او، اولین آزمایش‌ها در جهان برای درمان نئوپلاسم با استفاده از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو انجام شد. وی مؤسسه کوری را در پاریس و ورشو تأسیس کرد که امروزه به عنوان دو مرکز تحقیقات پزشکی مهم در جهان باقی مانده‌اند. در دوران جنگ جهانی اول، او اولین مراکز رادیولوژی مناطق نظامی را ایجاد کرد.
ماری کوری زمانی که شهروندی فرانسوی بود، هرگز هویت لهستانی خود را از دست نداد. او به دختران خود زبان لهستانی را یاد داد و آن‌ها را برای بازدید از لهستان به آن کشور برد. وی اولین عنصر شیمیایی که در سال 1898 کشف کرد را به افتخار کشور خود پولونیُم (برگفته از نام انگلیسی کشور لهستان به اسم Poland) نامید.
کوری در سال 1934 در سن 66 سالگی به خاطر کم خونی آپلاستیک ناشی از قرارگیری در معرض تشعشعات رادیواکتیو در لوله‌های آزمایش پر از رادیوم که در حین تحقیقاتش در جیب خود حمل می‌کرد، درگذشت.
مدام از من پرسیده می‌شود، به خصوص از سوی زنان، که چطور توانستم زندگی خانوادگی را با حرفه‌ای علمی تطبیق دهم. خب، اصلا آسان نبوده است.
در مورد اشخاص کمتر کنجکاو و در مورد ایده ها بیشتر کنجکاو باش.
از هیچ چیز در زندگی نباید ترسید؛ تنها باید همه چیز را فهمید.
از کامل بودن نترس، چرا که هرگز به آن دست پیدا نخواهی کرد.
هیچ وقت متوجه نمی شوی چقدر کار انجام شده است؛ فقط می توانی ببینی چقدر کار باقی مانده که انجام شود.
در علم، ما باید به چیزها علاقه مند باشیم، نه به اشخاص.
من یاد گرفتم که راه پیشرفت نه سریع و نه آسان است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/marie-curie
