آلبر کامو (متولد 7 نوامبر 1913 – متوفی 4 ژانویه 1960) فیلسوف، نویسنده، و روزنامه‌نگار فرانسوی بود. دیدگاه‌های کامو نقشی کلیدی در ظهور فلسفه‌ای است که با عنوان پوچ انگاری شناخته می‌شود. او در کتاب خود به نام عصیانگر (که در فارسی با نام انسان طاغی نیز ترجمه شده) نوشته که تمام زندگی خود را صرف مقابله با فلسفه نیهیلیسم (پوچ‌گرایی) کرد و در عین حال عمیقاً مشغول کندوکاو در مورد آزادی‌های فردی بود. وی برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1957 شد.
علیرغم اینکه کامو معمولاً حتی در دوران زندگیش فردی اگزیستانسیالیست شناخته می‌شد، خودش با این موضوع مخالفت داشت. در مصاحبه‌ای در سال 1954، او هرگونه ارتباط ایدئولوژیکی با این فلسفه را رد کرد: “خیر، من اگزیستانسیالیست نیستم. ژان-پل سارتر و من همیشه تعجب می‌کنیم که اسم خود را با یکدیگر مرتبط می‌بینیم…”
کامو در الجزایر در خانواده‌ای فرانسوی به دنیا آمد، و در دانشگاه الجزیره به تحصیل پرداخت. او رمان‌ها، داستان‌های کوتاه، کتاب‌های غیر داستانی و مقالات بسیاری را در طول حیات خود نوشت. آلبر کامو در سال 1960 در سن 46 سالگی به دلیل سانحه تصادف رانندگی درگذشت.
پاییز، بهار ثانویه است که در آن هر برگ، گلی است.
هیچ چیز نفرت انگیزتر از احترام بر پایۀ ترس نیست.
شرافت نیازی به قوانین ندارد.
تو نمی توانی تجربه خلق کنی؛ باید آن را متحمل شوی.
روشنفکر کسی است که ذهن او مراقب خودش است.
کسانی که فاقد شهامت هستند همیشه فلسفه ای برای توجیه کردن آن پیدا می کنند.
هیچ کس متوجه نمی شود که بعضی از مردم انرژی بسیاری زیادی صرف می کنند تا فقط عادی به نظر برسند.
پشت سر من قدم نزن، شاید من راه را نشان ندهم. جلوتر از من قدم نزن، شاید دنبالت نیایم. فقط کنارم قدم بزن و دوست من باش.
هیچ علتی، مرگ افراد بی گناه را توجیه نمی کند.
من فقط یک وظیفه را می شناسم، و آن عاشق بودن است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/albert-camus
