ویکتور امیل فرانکل (متولد 26 مارچ 1905 – متوفی 2 سپتامبر 1997) عصب‌شناس و روانپزشک اتریشی و همچنین بازمانده هولوکاست بود. فرانکل پایه‌گذار لوگوتراپی یا معنادرمانی (شکلی از درمان وجودی) بود. کتاب پرفروش او به نام «انسان در جستجوی معنا» تجربیات وی در زمان زندانی بودنش در اردوگاه کار اجباری آلمان نازی را بازگو می‌کند، که باعث شد پی به اهمیت یافتن معنا در تمام اَشکال وجودی، حتی خشن‌ترین آن‌ها، و در نتیجه دلیلی برای ادامه دادن به زندگی ببرد.
فرانکل تبدیل به یکی از شخصیت‌های مهم در روش درمان وجودی و منبعی الهام‌بخش در روانشناسی انسان‌گرایانه شد.
امروز مردم بیشتر از همیشه ابزار زندگی کردن را در اختیار دارند، ولی هیچ معنایی برای زندگی کردن بخاطرش ندارند.
طوری زندگی کن که انگار برای بار دوم داری زندگی می کنی، چنانکه بار اول اقدامات اشتباه انجام داده بودی.
آخرین آزادی انسان، توانایی انتخاب طرز نگرش خود در شرایط معین است.
وقتی دیگر نتوانیم موقعیتی را تغییر دهیم، مجبوریم که خودمان را تغییر دهیم.
اگر اصلا در زندگی معنایی وجود داشته باشد، پس در رنج کشیدن هم باید معنایی باشد.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/viktor-frankl
