آندره پل گیوم ژید (متولد 22 نوامبر 1869 – متوفی 19 فوریه 1951) نویسنده‌ای فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1947 بود که این جایزه را “به خاطر نوشته‌های جامع و هنرمندانه خود که در آن‌ها مشکلات و شرایط انسانی با عشقی بی‌پروا از حقیقت و بینشی روانشناسانه مطرح شده‌اند” دریافت کرد.
ژید که هم برای رمان‌های داستانی و هم آثار زندگینامه‌ای خود شناخته می‌شود، تعارض و در نهایت آشتی مجدد دو جنبه شخصیتی خود را در معرض دید عمومی قرار می‌دهد که با تعلیمات زاهد مآبانه و اخلاق‌گرایی کوته‌بینانه اجتماعی از هم جدا شده بودند. آثار ژید کندوکاوی از آزادی و قدرت در برابر محدودیت‌های خشک متعصبانه و پیوریتانیسم است، و بر تلاش مداوم به منظور دستیابی به صداقت اندیشمندانه تمرکز دارد.
در دهه 1920، آندره ژید منبع الهامی برای نویسندگانی همچون آلبر کامو و ژان-پل سارتر شد. در سال 1923، او کتابی در مورد فیودور داستایوفسکی منتشر کرد. هر چند، وقتی ژید در نسخه عمومی کتاب کوریدون (1924) از همجنس‌گرایی دفاع کرد مورد سرزنش بسیاری قرار گرفت. آندره ژید در نوشته‌های خود، به روابط جنسی خود به همراه اسکار وایلد با پسران جوان اشاره کرده است.
همه چیز قبلا گفته شده است، ولی از آنجایی که هیچ کس گوش نمی دهد مجبوریم برگردیم و دوباره از اول شروع کنیم.
کسی که گل رز می خواهد، باید به خارهای آن احترام بگذارد.
از هر چیزی که به سراغت می آید استقبال کن، ولی آرزوی چیز دیگری را نداشته باش.
بیشتر جروبحث ها، سوءتفاهم را افزایش می دهند.
بهتر است به خاطر چیزی که هستی مورد تنفر باشی، نه اینکه به خاطر چیزی که نیستی مورد تحسین باشی.
ماهی ها با شکم به سمت بالا می میرند، و به روی سطح می آیند. این شیوۀ افتادن آن هاست.
هنر، همکاری بین خدا و هنرمند است، و هر چه نقش هنرمند در آن کمتر باشد بهتر است.
انسان نمی تواند سرزمین های جدید را کشف کند مگر اینکه حاضر باشد منظرۀ ساحل را برای مدتی طولانی از دست دهد.
شهامت داشته باش که خودت باشی.
در جهنم هیچ مجازات دیگری وجود ندارد به جز اینکه دوباره و دوباره شروع کنی و اقداماتی که در طول زندگیت ناتمام گذاشتی را تمام کنی.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/andre-gide
