آدری هپبورن بازیگر بریتانیایی (متولد 4 می 1929 – متوفی 20 ژانویه 1993) در بروکسل بلژیک متولد شد. هپبورن که به عنوان نماد مد و صنعت فیلم شناخته می‌شد، در عصر طلایی هالیوود فعالیت می‌کرد. او از سوی بنیاد فیلم آمریکا به عنوان سومین اسطوره زن تاریخ سینمای آمریکا معرفی شد. بسیاری حتی او را زیباترین زن همه دوران می‌دانند.
هپبورن که در منطقه ایکسل در شهر بروکسل متولد شد، دوران کودکی خود را در کشورهای بلژیک، انگلستان و هلند سپری کرد. در آمستردام، او شروع به یادگیری رقص باله کرد و پس از عزیمت به لندن در سال 1948، آموزش‌های خود را ادامه داد و به عضویت یک تئاتر موزیکال درآمد. وی قادر به صحبت به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسوی، هلندی، ایتالیایی، اسپانیایی و آلمانی بود.
بعد از حضور در چندین فیلم انگلیسی و هنرنمایی در نمایشنامه برادوی با نام Gigi، هپبورن نقش اصلی فیلم تعطیلات رومی (1953) را بازی کرد و به خاطر آن، تبدیل به اولین بازیگر زنی شد که برای ایفای یک نقش موفق به دریافت جایزه اسکار، گلدن گلوب و بفتا شد. او در فیلم‌های موفق زیادی هنرنمایی کرد، که از جمله آن‌ها می‌توان به سابرینا (1954)، داستان راهبه (1959)، صبحانه در تیفانی (1961)، معما (1963)، بانوی زیبای من (1964) و تا تاریکی صبر کن (1967) اشاره کرد. هپبورن یکی از معدود افرادی است که موفق به دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب، امی، گرمی و تونی شده است.
هپبورن در ادامه زندگی‌اش در فیلم‌های کمتری بازی کرد و بیشتر زمان خود را وقف کمک به یونیسف نمود. با اینکه او از سال 1954 به این سازمان کمک می‌کرد، با این حال بین سال‌های 1988 تا 1992 در برخی مناطق بسیار محروم آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا خدمت کرد. به خاطر ارج نهادن به اقدامات او به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف، در دسامبر 1992 به وی نشان افتخار آزادی ریاست جمهوری اهدا شد.
یک ماه پس از آن، هپبورن به علت ابتلا به سرطان آپاندیس در سن 63 سالگی در خانه اش در سوئیس درگذشت.
من معتقدم که دختران خوشحال زیباترین دختران هستند. من معتقدم که فردا روز دیگری است و به معجزات اعتقاد دارم.
اگر قرار بود دنیای من فردا به آخر برسد، به تمام خوشی‌ها و هیجان‌ها و لذت‌های ارزشمندی که خوش شانس بودم تجربه کنم فکر می‌کردم. نه به ناراحتی‌ها، دردها یا پدرم که خانه‌مان را ترک کرد، بلکه به لذت تمام چیزهای دیگر.
یکبار جایی شنیدم که «شادمانی یعنی سلامت و حافظه‌ای کوتاه مدت»، کاشکی این جمله را من گفته بودم، چون که کاملا درست است.
“جهان سوم” اصطلاحی است که من خیلی از آن خوشم نمی آید چرا که ما همه یک جهان هستیم.
من نمی‌خواهم تنها باشم، بلکه می‌خواهم که تنهایم بگذارند.
هرگز فکر نمی کردم با این قیافه‌ام بتوانم وارد صنعت سینما شوم!
من از همان ابتدا تصمیم گرفتم که زندگی را بی قید و شرط قبول کنم؛ هیچ وقت انتظار نداشتم زندگی کار خاصی برای من انجام دهد، با این حال به نظر می‌رسد خیلی بیشتر از چیزی که امیدوار بودم به موفقیت رسیدم.
هیچ چیز غیرممکن نیست، این کلمه خودش هم فریاد می‌زند که “من ممکن هستم”!
من می‌توانم تایید کنم که یونیسف چه معنایی برای کودکان دارد چرا که خودم هم جزء کسانی بودم که بعد از جنگ جهانی دوم غذا و امداد پزشکی دریافت می‌کردم.
اگر من ازدواج کنم، حسابی ازدواج خواهم کرد!
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/audrey-hepburn
