گئورگ ویلهلم فردریش هگل (متولد 27 آگوست 1770 – متوفی 14 نوامبر 1831) فیلسوف آلمانی اواخر عصر روشنگری بود. او در زمان خود شهرت بسیاری به دست آورد و علاوه بر تأثیرگذاری در فلسفه قاره‌ای، تأثیر بسیاری در فلسفه تحلیلی نیز داشت. با اینکه وی شخصیتی تفرقه‌افکن به شمار می‌رود، اهمیت او در فلسفه غربی از سوی همگان پذیرفته شده است.
دستاورد اصلی هگل، ایجاد شیوه بیان متمایز از ایدئالیسم است که گاهی وقت‌ها از آن با عنوان «ایدئالیسم محض» نام می‌برند و در آن دوگانگی ذهن و طبیعت و سوژه و ابژه برطرف می‌شود. فلسفه روح هگل به طور مفهومی، روانشناسی، سیاست، تاریخ، هنر، مذهب، و فلسفه را با یدیگر ادغام می‌کند. روایت وی از مناظره ارباب و برده به ویژه در فرانسه قرن بیستم بسیار تأثیرگذار بوده است.
هگل تأثیر زیادی بر بسیاری از متفکران و نویسندگان داشته است. موریس مرلو-پونتی فیلسوف پدیده‌شناسی قرن بیستم فرانسوی نوشته است که “منشأ تمام اندیشه‌های بزرگ فلسفی در قرن گذشته، فلسفه‌های مارکس و نیچه، پدیده‌شناسی، اگزیستانسیالیسم آلمانی، و روانکاوری، به هگل باز می‌گردد.”
تراژدی های واقعی در دنیا مبارزه بین دو گروه خیر و شر نیست، بلکه مبارزه بین دو گروه خیر است.
تعلیم و تربیت به معنای هنر اخلاقی سازی انسان هاست.
تا حالا هیچ چیز مهمی در دنیا بدون اشتیاق به دست نیامده است.
حقیقت در فلسفه به معنای سازگاری بین واقعیت مفهومی و بیرونی است.
تاریخ جهان، دادگاهی برای قضاوت است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/georg-wilhelm-friedrich-hegel
