فریدا کالو دِ ریورا (متولد 6 جولای 1907 – متوفی 13 جولای 1954) نقاشی مکزیکی بود که بیش از همه به خاطر سلف پرتره یا خودنگاره‌هایش شناخته می‌شود. آثار کالو در مکزیک به عنوان سنت ملی و بومی گرامی داشته می‌شود. فمینیست‌ها به خاطر ترسیم انعطاف‌ناپذیر تجربه و شکل زنانه توسط کالو احترام زیادی برای او قائلند.
فرهنگ و سنت مکزیکی نقشی مهم در نقاشی‌های کالو که بعضی اوقات از آن به عنوان هنر نائیف یا هنر فولک یاد می‌شود، دارد. آثار کالو همچنین به عنوان سورئال نیز توصیف شده به طوری که آندره برتون مبتکر اصلی جنبش سورئالیست در سال 1938 هنر کالو را به عنوان «روبان اطراف بمب» وصف کرد. خودِ فریدا برچسب “سورئالیست” را رد کرد و معتقد بود که کارهای وی بیشتر بازتابی از واقعیت او بود تا رویاهایش.
فریدا کالو ازدواجی ناپایدار با دیگو ریورا هنرمند معروف مکزیکی داشت. کالو در تمام طول عمرش مشکلات سلامتی زیادی داشت که بسیاری از آن ناشی از حادثه تصادفی بود که وی در دوران نوجوانی از آن جان سالم به در برد. بهبودی از آسیب‌دیدگی‌هایش موجب شد فریدا از سایر مردم دچار انزوا شود و همین منزوی بودن تأثیر بسیاری بر آثار و سلف پرتره‌های وی داشت. کالو در مورد سلف پرتره‌های خود اظهار نظر کرده بود: “من خودم را نقاشی می‌کنم چون که اغلب تنها هستم و به همین دلیل من بهتری سوژه‌ای هستم که می‌شناسم.”
من هرگز رویاها یا کابوس ها را نقاشی نمی کنم. من واقعیتِ خود را نقاشی می کنم.
پا ها، من چه نیازی به شما دارم وقتی بال برای پرواز کردن دارم؟
من تو را بیشتر از پوست تن خود دوست دارم.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/frida-kahlo
