توماس مرتون (متولد 31 ژانویه 1915 – متوفی 10 دسامبر 1968) نویسنده و عارف کاتولیک اهل آمریکا بود. مرتون که به عنوان راهب فرقه تراپیست در صومعه گتسمانی ایالت کنتاکی فعالیت می‌کرد، شاعر، فعال اجتماعی، و دانشجوی دین‌شناسی تطبیقی بود. در سال، 1949، مرتون به مقام کشیشی منصوب شد و نام پدر لوئیس به وی داده شد.
مرتون بیش از 70 کتاب و همچنین چندین نقد و مقاله نوشت که بیشتر آن‌ها راجع به معنویت، عدالت اجتماعی و صلح طلبی بود. از معروف‌ترین کتاب‌های مرتون می‌توان به زندگینامه شخصی پرفروش وی با عنوان کوهستان هفت طبقه (1948) اشاره کرد که بسیاری از سربازان جنگ جهانی دوم، دانشجویان، و حتی نوجوانان را راهی صومعه‌های سرتاسر ایالات متحده کرد، و در فهرست صد کتاب برتر غیر داستانی قرن مجله نشنال ریویو قرار هم قرار گرفت. مرتون حامی سرسخت تفاهم بین مذاهب بود. او در گفتگو با شخصیت‌های روحانی برجسته آسیا از جمله دالایی لاما، دایتسز تیتارو سوزوکی نویسنده ژاپنی، بوداداسا راهب بودایی تایلندی، و تیچ نات هان راهب ویتنامی پیشقدم شد و کتاب‌هایی را در مورد مکتب ذن بودایی و تائوئیسم تألیف کرد. از زمان مرگ مرتون تاکنون، بیوگرافی‌های متعددی در مورد وی نوشته شده است.
هنر تنها چیزی است که باعث می‌شود ما در آن واحد خود را فراموش کرده و پیدا کنیم.
غرور ما را تصنعی و انسانیت ما را واقعی می سازد.
بزرگترین وسوسه انسانی اینست که برای چیزی بیش از اندازه کم قانع شویم.
عشق تقدیر واقعی ماست. ما معنای زندگی را نه خودمان به تنهایی، بلکه در کنار کس دیگری پیدا می کنیم.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/thomas-merton
