شارل لویی دو سکوند، بارون دو مونتسکیو (متولد 18 ژانویه 1689 – متوفی 10 فوریه 1755) وکیل، روشنفکر، و فیلسوف سیاسی فرانسوی بود که در عصر روشنگری زندگی می‌کرد.
او به خاطر بیان نظریه تفکیک قوا شناخته می‌شود که در قانون اساسی بسیاری از کشورهای جهان وضع شده است. او همچنین بیشتر از هر نویسنده دیگری برای وارد کردن لغت خودکامگی در واژگان سیاسی تلاش کرد.
یکی از آثار ادبی دو مونتسکیو، «نامه‌های ایرانی» نام دارد که در سال 1721 نوشته شد، و تجربیات دو اشراف‌زاده ایرانی به نام‌های ازبک و ریکا که در حال سفر به اروپا هستند را بازگو می‌کند.
آدم ها هر چه کمتر فکر کنند، بیشتر حرف می زنند.
موفقیت در اکثر شرایط بستگی به این دارد که بدانی موفق شدن چقدر طول می کشد.
من هیچ اندوهی را نمی شناسم که یک ساعت مطالعه آن را تسکین ندهد.
حکومتی که با جنگ تاسیس شده، مجبور است با جنگ خود را حفظ کند.
نویسنده، احمقی است که به سر بردن حوصلۀ کسانی که با او زندگی کرده اند قناعت نمی کند، و اصرار دارد که نسل های بعدی را هم عذاب دهد.
من مشاهده کرده ام که برای موفق شدن در جهان، باید مثل یک احمق به نظر برسی ولی عاقل باشی.
صلح، نتیجۀ طبیعی داد و ستد است.
قوانین بیهوده، قوانین ضروری را تضعیف می کند.
در دوران طفولیت جوامع، روسای مملکت مقررات آن را تعیین می کنند؛ بعدها، مقررات روسای مملکت را تعیین می کنند.
ظالمانه ترین شکل استبداد، آن است که تحت سپر قانون و به نام عدالت انجام شود.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/montesquieu
