ولادیمیر ولادیمیرویچ ناباکوف که با نام مستعار ولادیمیر سیرین هم شناخته می‌شود (متولد 22 آپریل 1899 – متوفی 2 جولای 1977)، رمان‌نویسی روسی-آمریکایی بود. نُه رمان اول وی به زبان روسی بود، و او بعد از اینکه شروع به نویسندگی به زبان انگلیسی کرد به شهرت بین‌المللی دست یافت.
لولیتا (1955)، معروف‌ترین رمان ناباکوف به زبان انگلیسی، در رتبه چهارم لیست صد رمان برتر انتشارات کتابخانه مدرن قرار گرفت. رمان آتش کم‌فروغ (1962) در همین لیست در رتبه 53اُم قرار گرفت، و خاطرات او با عنوان سخن، خاطره (1951) در رتبه هشتم بزرگترین آثار غیر داستانی قرن بیستم از سوی این کمپانی انتشاراتی جای گرفت. او برای هفت مرتبه در بین فینالیست‌های جایزه کتاب ملی آمریکا برای آثار داستانی قرار گرفت.
ناباکوف مثل همسر و پسر خود و بسیاری از شخصیت‌های رمان‌هایش، حس‌گرا (synesthete) بود. او همچنین کارشناس پروانه‌شناس و محقق مسائل شطرنج بود.
هر چه بیشتر خاطره ای را دوست داشته باشی، آن خاطره قوی تر و قوی تر می شود.
نابغه، فردی آفریقایی است که رویای برف را در سر می پروراند.
تنها یک مدرسۀ ادبیات وجود دارد، و آن استعداد است.
زندگی، طلوعی درخشان است. من نمی فهمم چرا مرگ نباید طلوعی حتی درخشان تر باشد.
تخیل ما پرواز می کند؛ ما سایه های آن روی زمین هستیم.
من مثل یک نابغه فکر می کنم، مثل نویسنده ای ممتاز می نویسم، و مثل کودکی سخن می گویم.
آن عشق در نگاه اول، در نگاه آخر، و در هر نگاهی بود.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/vladimir-nabokov
