پابلو رویز وای پیکاسو (متولد 25 اکتبر 1881 – متوفی 8 آپریل 1973) نقاش، مجسمه ساز، گراورساز، سرامیک کار، طراح صحنه، شاعر و نمایشنامه‌نویس اسپانیایی بود که بیشتر ایام زندگی بزرگسالی خود را در فرانسه سپری کرد. به عنوان یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم، پیکاسو به خاطر پایه‌گذاری مشترک مکتب کوبیسم، اختراع مجسمه‌سازی مصنوع، خلق مشترک کلاژ و همچنین گستره وسیعی از سبک‌ها که در ایجاد و کشف آنها شرکت داشته، شناخته می‌شود. در میان آثار معروف او می‌توان از پروتو کوبیستِ دوشیزگان آواره (1907) و گرنیکا (1937) نام برد. گرنیکا روایتگر تصویری از بمباران شهری به همین نام به وسیله نیروهای هوایی آلمان و ایتالیا به فرمان دولت ناسیونالیست اسپانیا در خلال جنگ داخلی این کشور است.
پیکاسو، هنری ماتیس و مارسل دوشان به عنوان سه هنرمندی که بیشترین تحولات انقلابی را در هنرهای پلاستیکی در دهه‌های آغازین قرن بیستم ایجاد کردند شناخته می‌شوند. آنها همچنین باعث پیشرفت‌های چشمگیری در نقاشی، مجسمه‌سازی، چاپ دستی و سرامیک‌سازی شدند.
با پرکاری فوق‌العاده‌اش در دوره زندگی خود، پیکاسو به شهرتی جهانی دست یافت و ثروتی قابل توجه به خاطر دستاوردهای هنری انقلابی خود به دست آورد و تبدیل به یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره های هنری قرن بیستم شد.
به من موزه ای بده و من آن را پر خواهم کرد.
کامپیوترها به درد نخور هستند. آنها فقط می توانند پاسخ را به تو ارائه دهند.
برای نقاشی کردن، باید چشمانت را ببندی و آواز بخوانی.
کسی می تواند که فکر کند می تواند، و کسی نمی تواند که فکر کند نمی تواند. این قانونی مسلم و اجتناب ناپذیر است.
ما پیرتر نمی شویم، پخته تر می شویم.
مجسمه سازی، هنرِ هوش است.
جوانی، سن و سال ندارد.
عشق بزرگترین نشاط در زندگی است.
هنرمند منبعی از احساساتی است که از هر جایی دریافت می‌شود: از آسمان، از زمین، از یک تکه کاغذ، از یک جسم متحرک، از یک تار عنکبوت.
رسالت هنر، زدودن غبار زندگی روزمره از روح ما است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/pablo-picasso
