برتراند آرتور ویلیام راسل (متولد 18 می 1872 – متوفی 2 فوریه 1970) فیلسوف، منطقدان، ریاضیدان، مورخ، نویسنده، منتقد اجتماعی و فعال سیاسی بریتانیایی بود. راسل در دورههای مختلفی از زندگیش خود را لیبرال، سوسیالیست، و پاسیفیست میدانست، با این حال اذعان کرد که هیچ گاه به شکلی عمیق طرفدار هیچ یک از این مکاتب نبوده است. او در منطقه مانموثشایر ولز در یکی از اشرافیترین خانوادههای بریتانیا به دنیا آمد.
در اوایل قرن بیستم، راسل “شورش علیه ایدئالیسم” بریتانیایی را آغاز کرد. وی در کنار گوتلوب فرگه، جرج ادوارد مور، و لودویگ ویتگنشتاین به عنوان یکی از پایهگذاران فلسفه تحلیلی شناخته میشود. از او به عنوان یکی از مهمترین منطقشناسان قرن بیستم یاد میشود. راسل به همراه آلفرد نوث وایتهد کتاب «مبادی ریاضیات» را در تلاش برای ایجاد پایهای منطقی برای ریاضی نوشت. مقاله فلسفی او با نام «درباره دلالت» به عنوان “الگوی فلسفه” شناخته میشود. آثار وی تأثیری قابل توجه بر منطق، ریاضیات، نظریه مجموعهها، زبانشناسی، هوش مصنوعی، علوم شناختی، علوم کامپیوتر، و فلسفه، به ویژه فلسفه زبان، معرفت شناسی، و متافیزیک داشته است.
برتراند راسل فعال ضد جنگ برجستهای بود. وی از امپریالیسم ستیزی حمایت میکرد و به خاطر صلحطلبی خود در حین جنگ جهانی اول راهی زندان شد. بعدها، او کمپینی علیه آدولف هیتلر راهاندازی کرد، خودکامگی استالین را مورد انتقاد قرار داد، به دخالت ایالات متحده در جنگ ویتنام اعتراض کرد، و طرفدار صریح خلع سلاح هستهای بود. در سال 1950 به راسل “در تقدیر از نوشتههای گوناگون و پرمعنی وی که در آنها از ایدههای انساندوستانه و آزادی اندیشه حمایت کرد” جایزه نوبل ادبیات اهدا شد.
کل مشکل دنیا اینست که ابلهان و متعصبان همیشه از خود مطمئن هستند، در حالیکه افراد عاقلتر پُر از شک و تردید هستند.
عشق چیزی بسیار بیشتر از تمایل برای برقراری رابطه جنسی است؛ عشق راه اصلی فرار از تنهایی است که بیشتر مردان و زنان را در دوران زیادی از زندگیشان آزار می دهد.
زمانی که از به هدر دادن آن لذت ببری به هدر نرفته است.
من هرگز برای اعتقادات خود نمی میرم چون که شاید در اشتباه باشم.
میهن پرستی، تمایل برای کشتن و کشته شدن بر سر دلایل پیش پا افتاده است.
ترس منبع اصلی خرافات، و یکی از منابع اصلی ظلم است. غلبه بر ترس شروع خردمندی است.
ترس از عشق ترس از زندگی است، و کسانی که از زندگی می ترسند دارای قلبی مرده هستند.
نداشتن بعضی از چیزهایی که می خواهی بخشی ضروری از شادمانی است.
از نامتعارف بودن عقایدت نترس، چرا که هر عقیده ای که امروز مورد قبول است زمانی نامتعارف بود.
از بین تمام شکل های احتیاط، احتیاط در عشق شاید بدترین اتفاق در جهت شادمانی واقعی است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/bertrand-russell