هایله سلاسی اول با نام اصلی تافاری ماکونن ولدمیکائل (متولد 23 جولای 1892 – متوفی 27 آگوست 1975) نایب‌السلطنه اتیوپی از سال 1916 تا 1930 و امپراتور اتیوپی از سال 1930 تا 1974 بود. او همچنین به عنوان رییس سازمان وحدت آفریقا از 25 می 1963 تا 17 جولای 1964، و مجدداً از 5 نوامبر 1966 تا 11 سپتامبر 1967 فعالیت کرد.
در جامعه ملل در سال 1936، هایله سلاسی استفاده از اسلحه‌های شیمیایی توسط ایتالیا بر علیه مردم کشورش در جنگ دوم مستعمراتی ایتالیا-اتیوپی را محکوم کرد. دیدگاه‌های بین‌المللی او موجب شد اتیوپی عضو مؤسس سازمان ملل متحد شود، و اندیشه‌ها و تجربیات سیاسی او در ترویج همکاری چندگانه کشورها و امنیت جمعی تأثیرگذار و باثبات بودند. سرکوب شورشیان در بین اشراف زمین‌دار که مدام با اصلاحات او مخالفت می‌کردند، و همچنین ناتوانی در مدرنیزه شدن سریع، موجب انتقاداتی از سوی برخی هم‌عصران هایله سلاسی شد. رژیم او از سوی گروه‌های حقوق بشر مثل دیدبان حقوق بشر به عنوان حکومتی مستبد و خودرأی مورد انتقاد قرار می‌گرفت.
در میان جنبش راستافاری که پیروانش بین دو تا چهار میلیون نفر تخمین زده می‌شوند، هایله سلاسی به عنوان مسیحای بازگشته انجیل و تجسم خدا گرامی داشته می‌شود. از دهه 1930 در جامایکا، پیروان آیین راستافاری هایله سلاسی را به عنوان شخصیتی مسیحایی تلقی می‌کنند که عصر طلایی آینده صلح، عدالت، و سعادت ابدی را رهبری خواهد کرد. هایله سلاسی در تمام عمرش پیرو کلیسای ارتودکس توحیدی اتیوپی بود. او شخصیتی تعیین‌کننده در تاریخ اتیوپی و آفریقا بود.
هایله سلاسی بعد از کودتایی، در سال 1975 در سن 83 سالگی درگذشت.
حالا که کار را تمام کرده ایم، با ابزار چه باید بکنیم؟
صلح، تلاش متحد همۀ ما را می طلبد.
در طول تاریخ، عدم اقدام آنهایی که می توانستند اقدام کنند، بی تفاوتی آنهایی که باید بهتر می دانستند، و سکوت صدای عدالت زمانی که بیش از همیشه اهمیت داشت، پیروزی نیروهای شر را ممکن کرده است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/haile-selassie
