لائوتسه (یا لائوتزو) فیلسوف و شاعری در چین باستان بود. او بیش از همه به عنوان نویسنده کتاب معروف تائو ته چینگ و بنیانگذار فلسفه تائوئیسم شناخته می‌شود. گفته می‌شود لائوتسه در قرن ششم پیش از میلاد زندگی می‌کرده است و هم عصر کنفوسیوس بود، هر چند برخی تاریخدانان معتقدند او در واقع در دوره وارینگ استیتز (Warring States) در قرن چهارم یا پنجم پیش از میلاد می‌زیسته است.
لائوتسه که شخصیتی مهم در فرهنگ چینی است، از سوی فرمانروایان دودمان تانگ و همچنین مردم امروزی چین با نام خانوادگی لی (Li) به عنوان پایه‌گذار اصل و نسب آن‌ها شناخته می‌شود.
در طول تاریخ، فلسفه لائوتسه از سوی بسیاری از جنبش‌های مخالف حکومت‌های خودکامه مورد استقبال قرار گرفته است.
وقتی که چیزی که هستم را رها می کنم، چیزی که می توانم باشم می شوم.
شناخت دیگران خردمندی است، شناخت خودت روشنفکری است.
در مرکز وجودی خودت، پاسخ را در اختیار داری؛ می دانی چه کسی هستی و می دانی چه چیزی می خواهی.
کسانی که دانش دارند، پیش بینی نمی کنند. کسانی که پیش بینی می کنند، دانش ندارند.
اگر مسیرت را تغییر ندهی، به همانجا می رسی که مقصدت است.
وقتی کسی عمیقا عاشق تو باشد به تو قدرت می دهد، و وقتی تو عمیقا عاشق کسی باشی به تو شهامت می دهد.
حقیقت همیشه زیبا نیست، سخنان زیبا نیز همیشه حقیقت نیستند.
کارهای سخت را زمانی که آسان هستند و کارهای بزرگ را زمانی که کوچک هستند انجام بده.
موسیقی روحی است که می تواند توسط کهکشان شنیده شود.
وقتی از این که فقط خودت هستی خرسند باشی و خود را با کسی مقایسه نکنی یا رقابت نداشته باشی، همه به تو احترام خواهند گذاشت.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/lao-tzu
