اسکار فینگل اُ فلاهرتی ویلز وایلد (متولد 16 اکتبر 1854 – متوفی 30 نوامبر 1900) نویسنده، نمایشنامه‌نویس و شاعر ایرلندی بود. او بعد از نوشتن به شکل‌های مختلف در دهه 1880، تبدیل به یکی از محبوب‌ترین نمایشنامه‌نویسان لندن در اوایل دهه 1890 شد. امروزه وایلد به خاطر اپیگرام‌ها (جملات کوتاه و کنایه‌آمیز)، رمان تصویر دوریان گری، نمایشنامه‌ها، و همچنین شرایط زندانی شدن و مرگ زود هنگامش به یاد آورده می‌شود.
والدین وایلد روشنفکرانی موفق در شهر دوبلین بودند. وایلد در سن کم به دو زبان آلمانی و فرانسوی مسلط شد. او در دانشگاه به مطالعه تاریخ و فلسفه روم و یونان باستان پرداخت و ابتدا در دانشگاه دوبلین و سپس در دانشگاه آکسفورد یک کلاسیسیست برجسته در زمینه ادبیات و فرهنگ کلاسیک بود. وی به خاطر مشارکت در فلسفه نوظهور زیبایی شناسی که از سوی دو تن از اساتیدش به نام‌های والتر پیتر و جان راسکین پیگیری می‌شد شناخته شد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، وایلد به لندن عزیمت کرد. به عنوان سخنگویی برای جنبش زیبایی شناسی، او فعالیت‌های ادبی مختلفی را امتحان کرد: کتاب شعر منتشر کرد، در آمریکا و کانادا راجع به رنسانس جدید انگلیسی در هنر سخنرانی کرد، و به لندن بازگشت و به طور جدی به حرفه روزنامه‌نگاری پرداخت. به زودی وایلد تبدیل به یکی از شناخته‌شده‌ترین شخصیت‌های زمان خود شد.
در آغاز دهه 1980، وی در قالب یک سری گفتگوها و مقالات به ایده‌های خود در مورد برتری هنر بهبود داد، و با استفاده از درون‌مایه‌های انحطاط، نیرنگ و زیبایی تنها رمان خود به اسم تصویر دوریان گری (1980) را نوشت. فرصت ایجاد جزئیات دقیق سبک زیباشناسی و ترکیب آن‌ها با درون‌مایه‌های بزرگتر اجتماعی، وایلد را به سمت نوشتن نمایشنامه کشاند. او نمایشنامه سالومه (1891) را به زبان فرانسوی در پاریس نوشت ولی به دلیل ممنوعیت کامل موضوعات مرتبط با انجیل در صحنه تئاتر نتوانست مجوز لازم را در انگلیس بگیرد. وایلد چهار کمدی اجتماعی در اوایل دهه 1980 نوشت که او را تبدیل به یکی از موفق‌ترین نمایشنامه‌نویسان لندن در اواخر دوره ویکتوریا کرد.
در اوج شهرت و موفقیت و زمانی که شاهکار او به نام اهمیت ارنست بودن (1895) همچنان بر روی صحنه تئاتر لندن بود، وایلد به اتهام همجنس بازی به دو سال زندان و کار سخت محکوم شد. پس از آزاد شدن وی فوراً به فرانسه مهاجرت کرد و هرگز به ایرلند یا بریتانیا بازنگشت. وایلد در آنجا آخرین اثر خود به نام ناله‌های زندان ریدینگ (The Ballad of Reading Gaol) را در سال 1988 راجع به دوران سختش در زندان نوشت. اسکار وایلد در سن 46 سالگی در فقر درگذشت.
زندگی کردن نادرترین چیز در جهان است. بیشتر مردم وجود دارند، فقط همین.
بعضی ها هر جا که می روند موجب شادی می شوند؛ دیگران هر وقت که می روند.
تنها یک چیز در جهان بدتر از اینست که در موردت صحبت شود، و آن اینست که در موردت صحبتی نشود.
اثری هنری، نتیجۀ منحصربفرد خلق و خویی منحصربفرد است.
فشن نوعی از زشتی بسیار غیر قابل تحمل است که ما مجبوریم هر شش ماه یکبار آن را عوض کنیم.
ثبات، آخرین پناهگاه افراد بی ذوق است.
دوستان واقعی از جلو به تو خنجر می زنند.
تنها کاری که باید با نصیحتی خوب انجام داد اینست که آن را منتقل کرد. آن هیچگاه برای خودت کاربردی ندارد.
یک بوسه می تواند زندگی یک انسان را نابود کند.
مسخره است که مردم را به دو دستۀ خوب و بد تقسیم کنیم. آدم ها یا جذاب هستند یا کسل کننده.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/oscar-wilde
