فیلیپ جرج زیمباردو (متولد 23 مارچ 1933) روانشناسی آمریکایی و استاد بازنشسته دانشگاه استنفورد است. او به خاطر انجام آزمایش زندان استنفورد در سال 1971 شناخته شد و از آن زمان کتاب‌های مقدماتی روانشناسی، کتاب‌های درسی برای دانشجویان، و آثار قابل توجه دیگری از جمله اثر لوسیفر، پارادوکس زمان و معالجه زمان را تألیف کرده است.
در سال 1971، زیمباردو آمایش زندان استنفورد را انجام داد که در آن 24 فرد سالم به طور تصادفی در زندانی ساختگی به عنوان «زندانی» یا «نگهبان» انتخاب شدند. این مطالعه که در مورد زندگی در زندان که برای دو هفته برنامه‌ریزی شده بود، به دلیل آسیب‌های روحی وارد شده به شرکت‌کنندگان تنها بعد از شش روز پایان یافت. افراد شرکت‌کننده در این آزمایش به سرعت شروع به ایفای نقش‌های خود کردند، به طوری که «نگهبانان» رفتارهای سادیستی از خود نشان دادند و «زندانیان» دچار بی‌ارادگی و افسردگی حاد شدند.
رفتار انسانی با چیزهای بیرونی بیشتر از چیزهای درون ما تحت تاثیر قرار می گیرد. «موقعیت» محیط بیرونی است. محیط درونی ژن ها، پیشینۀ اخلاقی و آموزش مذهبی است.
قهرمانان کسانی هستند که می توانند به نحوی در مقابل قدرت موقعیت ایستادگی کرده و با انگیزه های والاتر عمل کنند، یا اینکه به شیوه هایی رفتار کنند که دیگران را خوار نکنند در حالی که به آسانی می توانند این عمل را انجام دهند.
موفقیت آکادمیک وابسته به تحقیق و نشر است.
مرز بین خیر و شر قابل عبور است و تقریبا هر کسی می تواند ترغیب شود که تحت فشار نیروهای محیطی از آن عبور کند.
رفتار انسانی بسیار انعطاف پذیر و قابل شکل دهی است.
منبع نیکند
http://www.nikend.com/quote/author/philip-zimbardo
